Martin Chase (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Lilja 59’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, p. 629.
Eg segi riett, að einginn mætti
ógrátandi vörrum láta,
Jésú minn, ef letrið læsi,
linhjartaðr, af píslum þínum,
því að náttúran æpti af ótta
öll skjálfandi, en himnar sjálfir
týndu ljós, þá er berr var bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
Eg segi riett, að einginn mætti láta vörrum ógrátandi, Jésú minn, ef, linhjartaðr, læsi letrið af píslum þínum, því að náttúran æpti af ótta, öll skjálfandi, en himnar sjálfir týndu ljós, þá er var bundinn berr; hauðr bifaðiz í dauða þínum.
‘I say rightly that no one could speak without weeping, my Jesus, if, tenderhearted, he were to read the record of your sufferings, because nature cried out with fear, all quaking, and the heavens themselves lost light, when you were bound naked; the earth trembled at your death.’
Cf. descriptions of the Crucifixion in Has 26 and Líkn 15-19. — [5-8]: The reaction of nature to the death of Jesus is recounted in Matt. XXVII.45, 51, Mark XV.33, 38, and Luke XXIII.44-6.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Ek segí riett ath eingín mættí ogratandi uorum | lata iesu mínn ef letrid læsi línhiartadr | af pislum þínum þviat natturan æptí af otta | o᷎ll skialfanndi en hímnar sialfir tynndu líos | þa er ber uar bunndín bifadizt haudr j þínum | dauda. ჻ |
(VEÞ)
Eg segi riett, að einginn ætti
ógrátandi vörrum at láta,
Jésú minn, þá letrið læsi,
linhjartaðr, af píslum þínum,
því að náttúran æpti af ótta
jörð skjálfandi, en himnar sjálfir
týndu ljósi, þá berr vart bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
EG seigi riett at einginn ætti ográ | tandi vorum at láta iesűs minn | þá letrid læse linhiartadur af pijs | lum þijnum // þűiat nattűran æpti | af otta jord skialfandi en himnar | sialfir . tyndű liosi þa ber vart bundin | bifadist haűdur j þinum daűda // |
(VEÞ)
Eg segi riett, að einginn mætti
ógrátandi vörrum láta,
Jésús minn, ef letrið læsi,
linhjartaðr, af píslum þínum,
því að náttúran æpti af ótta
öll skjálfandi, og himnar sjálfir
týndiz ljós, þá er berr var bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
Eg seigi ʀíett ad eingínn mætti , ogratandi vorrüm ⸌⸌ lata : jesus mínn | ef letríd læsi : línhiarttadur af píslum þinum : Þüíad | nattürann æptti af otta : oll skialfandí og hímnar sía | lfir : tyndizt líos , þä ed berr var bündínn , bífadízt | [...]üdur j þínum daüda : ||
(VEÞ)
Eg segi riett, að einginn mætti
ógrátandi vörrum láta,
Jésús minn, ef letrið læsi,
linhjartaðr, af píslum þínum,
því að náttúran æpti af ótta
öll skjálfandi, en himnar sjálfir
týndu ljós, er berr var bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
Eg seíge riett at eingen mætte . ogratandí uo᷎rum lata . jesus mínn ef | letret læse . lín hiartadur af píslum þínum / þvi at natturann æpte af otta . o᷎ll | skíalfandi enn hímnar síalfir . tyndízt líos er ber uar bundenn . bifadizt | haudur . j þínum dauda . // |
(VEÞ)
Eg segi riett, að einginn ætti
ógrátandi vörrum láta,
Jésús minn, þá letrið læsi,
linhjartaðr, af píslum þínum,
því að náttúran æpti af ótta
öll skjálfandi, og himnar sjálfir
týndu ljósi, þá berr var bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
Eg segi riett, að einginn ætti
ógrátandi vörrum láta,
Jésús minn, þá letrið læsi,
linhjartaðr, af píslum þínum,
því að náttúran æpti af ótta
öll skjálfandi, og himnar sjálfir
týndu ljósi, þá berr var bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
Eg seige riett ad eingenn ætte, őgratande vor | um la̋ta, JESvs minn þa̋ letrid læse, linhiart | adur af pijslum þijnum. | Þviad Natturann æpte af őtta, óll skia̋lfan | de og himnar sia̋lfer, tijndu lióse þa̋ ber var bundenn, | bifadest haudur J þijnum dauda.
(VEÞ)
Eg segi riett, að einginn ætti
ógrátandi vörrum at láta,
Jésús minn, ef letrið læsi,
linhjartaðr, af píslum þínum,
því að náttúran æpti af ótta
jörð skjálfandi, en himnar sjálfir
týndu ljósi, er berr var bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
Eg segi riett, að einginn ætti
ógrátandi vörrum láta,
Jésús minn, ef letrið læsi,
linhjartaðr, af pínu þinni,
því að náttúran ætti af ótta
öll skjálfandi, og himnar sjálfir
týndiz ljós, þá berr var bundinn;
bifaðiz hauðr í þínum dauða.
Eg seige riett at einginn ǫtti ogratande vaurom lata, Jesus minn ef letrid lǫse lin hiartadr af pyno þinne Þuit nattrann ǫtti af otta, aull scialfande oc himnar sialfir, tyndezt lios þa ber var bundinn, bifadezt haudr i þynom daud[…]
(EB)
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.