Eigi sôtuð ítrum,
Ívarr, meginfjarri,
orð þás ossum fœrðak
— at sóttisk lof — dróttni.
Þérs, alls hann réð hlýða
hróðr sínn, lofi þínu
— hljóðs hefk beitt á báða
bekki — vant at hnekkja.
Ívarr, eigi sôtuð meginfjarri ítrum, þás fœrðak orð dróttni ossum; lof sóttisk at. Þérs vant at hnekkja lofi þínu, alls hann réð hlýða hróðr sínn; hefk beitt hljóðs á báða bekki.
Ívarr, you did not sit very far from the glorious one when I conveyed words to our lord; praise rushed forth. For you it is inadvisable to reject praise of yourself, since he saw fit to listen to his encomium; I have requested a hearing from both benches.
[8] bekki: bekk H
[7-8] á báða bekki ‘from both benches’: That is, from Óláfr’s party and from Ívarr’s. The reference is to the opposing sides of a Norse hall, the king or chieftain sitting on one side, with honoured guests opposite him.