Ek tók lystr, né lastak
— leyfð íð es þat — síðan,
sóknar Njǫrðr, við sverði
— sás mínn vili — þínu.
Þollr, fekkt húskarl hollan
— hǫfum ráðit vel báðir —
látrs, en ek lánardróttin,
linns blóða, mér góðan.
Ek tók lystr við sverði þínu, Njǫrðr sóknar, né lastak síðan; sás vili mínn; þat es leyfð íð. Þollr látrs blóða linns, fekkt hollan húskarl, en ek mér góðan lánardróttin; hǫfum báðir ráðit vel.
I accepted, eager, your sword, Njǫrðr <god> of combat [WARRIOR], and I will not find fault with it afterwards; this is what I wish; it is a praiseworthy occupation. Fir-tree of the lair of the serpent’s brother [SERPENT > GOLD > MAN], you got a loyal retainer, and I [got] for myself a good liege lord; we have both decided well.
[4] mínn: mín R686ˣ, 972ˣ, 61, 325V, Flat, Tóm
[4] mínn ‘I’: The older form of minn, with long vowel, is required by the aðalhending. Similar forms with shortening (Lv 6/2, 7/7, 13/8, 18/7) and without (Lv 8/6, 19/2) are required by the hendingar in Sigvatr’s lausavísur; see also ‘Normalisation resulting from linguistic changes’ in General Introduction for discussion of short and long variants.
Pronouns and determiners: Possessive
masc. | fem. | neut. | ||
---|---|---|---|---|
sing. | N A G D | minn minn mín mínum | mín mína minnar minni | mitt mitt míns mínu |
pl. | N A G D | mínir mína minna mínum | mínar mínar minna mínum | mín mín minna mínum |