Hlakkar gjörðiz hugþekkr
herðir (sem gietið verðr)
snotr fyrir sinn hátt
(síðar í bragsmíð),
því að dýrum dólg-Freyr
dáðum prýddi sitt ráð,
en lasta, vel víst,
vansa firðiz líf hans.
Snotr herðir hlakkar gjörðiz hugþekkr fyrir sinn hátt, sem verðr gietið síðar í bragsmíð, því að dólg-Freyr prýddi víst vel ráð sitt dýrum dáðum, en líf hans firðiz vansa lasta.
The wise promoter of battle [WARRIOR] became endeared for his conduct, as will be mentioned later in the poem, because the battle-Freyr <god> [WARRIOR] certainly adorned well his way of life with noble deeds, and his life was kept from the disgrace of vices.
[3] snotr ‘wise’: This is the reading of 721, and it is construed here as an adj. m. nom. sg. ‘wise’, but Jón Helgason thought that snót (f. acc./dat. sg.) ‘to the woman’ was probably the original reading. That would give good sense: herðir hlakkar gjörðiz hugþekkr snót fyrir sinn hátt ‘the promoter of battle became dear to the woman for his conduct’.