Sín óðǫl mun Sveini
sóknstrangr í Kaupangi,
þars heilagr gramr hvílir,
— hanns ríkr jǫfurr — banna.
Ætt sinni mun unna
Ôláfr konungr hôla
(Ulfs þarfat þar arfi)
alls Nóregs (til kalla).
Sóknstrangr í Kaupangi, þars heilagr gramr hvílir, mun banna Sveini óðǫl sín; hanns ríkr jǫfurr. Ôláfr konungr mun hôla unna ætt sinni alls Nóregs; arfi Ulfs þarfat kalla til þar.
The battle-strong one in Trondheim, where the holy ruler rests, will refuse Sveinn his [Óláfr’s] ancestral properties; he is a mighty prince. King Óláfr will certainly grant his kin all Norway; Úlfr’s heir [= Sveinn] need not make a claim there.
[1] mun: mun fyr Kˣ, 39, F, E, J2ˣ, 42ˣ
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |