Fregnk, at suðr með Sygnum
Sighvatr hefr gram lattan
folkorrostu at freista;
fer, ef þó skulum berjask.
Fǫrum í vôpn ok verjum
(vel tvist, konungr) lystir
(hvé lengi skal) hringum
hans grund (til þess fundra)?
Fregnk, at Sighvatr hefr lattan gram at freista folkorrostu suðr með Sygnum; fer, ef þó skulum berjask. Fǫrum í vôpn ok verjum lystir grund hans hringum; konungr, hvé lengi skal fundra vel tvist til þess?
I hear that Sigvatr has [I have] dissuaded the lord from waging civil war in the south among the Sygnir; I shall go, if we nonetheless must fight. Let us put on arms and let us defend, eager, his land with swords; king, how long must one ponder so very silent on this?
[6] konungr: konung 39, E, J2ˣ, 972ˣ(584va), 325VI, 73aˣ, 325VII, 61, Tóm, Bb, konungar 972ˣ(584vb), kóng 321ˣ
[6] konungr (m. nom. sg.) ‘king’: All earlier eds adopt the variant konung (m. acc. sg.) ‘king’. However, the nom. form is higher up on the stemma, and it would be natural for Sigvatr to address the king in the opening st. of his poem. For a similar apostrophe in an identical metrical environment, see st. 9 below.
Masculine: gen. sing. -s; nom. pl. -ar/-jar
nom. pl. -ar | nom. pl. -jar | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
sing. | N A G D | hestr hest hests hesti | jǫkull jǫkul jǫkuls jǫkli | jǫtunn jǫtun jǫtuns jǫtni | ketill ketil ketils katli | niðr nið niðs nið |
pl. | N A G D | hestar hesta hesta hestum | jǫklar jǫkla jǫkla jǫklum | jǫtnar jǫtna jǫtna jǫtnum | katlar katla katla kǫtlum | niðjar niðja niðja niðjum |
horse | glacier | giant | kettle | kinsman |