Auð hefk minn, þanns mǫnnum
margteitum réðk veita,
— húf létk kløkkvan klífa
kolgur — illa folginn.
Hefk folginn auð minn, þanns réðk veita margteitum mǫnnum, illa; létk kløkkvan húf klífa kolgur.
I have invested my wealth, which I gave to my most cheerful men, unwisely; I let the flexible hull climb the breakers.
[3] létk (‘let ec’): læt ek H
[3] létk (3rd pers. sg. pret. indic.) ‘I let’: Skj B and Skald adopt the H variant lætk (3rd pers. sg. pres. indic.) ‘I let’, a form that is not supported by the majority of ms. witnesses.