Bróðir gekk í Bôr út síðan
— bragningr vildi guðdóm magna —
(hylli guðs mun hlífa stilli)
hǫfuðskjǫldunga fimm (at gjǫldum).
Bróðir fimm hǫfuðskjǫldunga gekk síðan út í Bôr; bragningr vildi magna guðdóm; hylli guðs mun at gjǫldum hlífa stilli.
The brother of five principal kings [= Eiríkr] then walked out to Bari; the ruler wanted to strengthen God’s dominion; the grace of God will in return protect the prince.
[4] fimm hǫfuðskjǫldunga ‘of five principal kings’: Lit. ‘five main Skjǫldungar’. Skjǫldungr, which is a heiti for ‘king, prince’, lit. means ‘descendant of Skjǫldr’. Skjǫldr was a legendary Dan. king (see ÍF 35, 1-90; SnE 1998, II, 507). For Eiríkr’s brothers, the sons of Sveinn Úlfsson, see Note to Anon (Knýtl) 1/8. Five of them (Haraldr, S. Knútr, Eiríkr, Óláfr and Nikulás) were kings of Denmark.