Hharð Gamv 5II/1 — munat ‘can’
Oss munat ekkja kenna
ung né mær, at værim,
þars gerðum svip sverða,
síð í borg of morgun.
Ruddumk umb með oddi;
eru merki þar verka;
þó lætr Gerðr í Gǫrðum
gollhrings við mér skolla.
Ekkja né ung mær munat kenna oss, at værim síð of morgun í borg, þars gerðum svip sverða. Ruddumk umb með oddi; eru merki verka þar; þó lætr Gerðr gollhrings í Gǫrðum skolla við mér.
Neither the widow nor the young maiden can accuse us [me] of being late in the morning into the stronghold where we made a swinging of swords [BATTLE]. I cleared a path with the spear-point; there are marks of my deeds there; yet the Gerðr <goddess> of the gold ring [WOMAN] in Russia ridicules me.
grammar
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
| eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
| indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- | ||