Enn lætk sagðan svinnum
sárklungrs viðum þungan
hôtt, þats hvern dag ættim
hræðask, framm í kvæði.
Þjóð mun sýna síðan
slœmr miskunnar dœmi,
— ek skylda þó aldri
ugglauss — þaus mik hugga.
Enn lætk sagðan framm í kvæði svinnum viðum sárklungrs þungan hôtt, þats ættim hræðask hvern dag. Slœmr mun síðan sýna þjóð dœmi miskunnar, þaus hugga mik — ek skylda þó aldri ugglauss.
Further I will relate in the poem to the wise trees of the wound-thorn [SWORD > WARRIORS], the oppressive way of life concerning that which we should fear every day. The slœmr will then show people examples of mercy, which comfort me — yet I ought never [be] without fear.
[7] skylda þó: ‘[...]o’ B, ‘[...]llda þó’ 399a‑bˣ, ‘[...](a) þó’(?) BRydberg, ‘[...](llda) þó’(?) BFJ
[7] skylda þó ‘ought yet’: Sveinbjörn Egilsson (1844, 28 n. 58) suggests this reading, which has been adopted by all subsequent eds.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |