Heyrðu mig nú, himins og jarðar
háleit bygðin allra dygða,
megindrotningin manna og eingla,
móðir guðs og lækning þjóða;
þá er mæðumz í nógum nauðum,
nálæg vertu minni sálu;
vef þú ágætu verndarskauti,
ván mín sönn til hjálpar mönnum.
Heyrðu mig nú, háleit bygðin allra dygða himins og jarðar, megindrotningin manna og eingla, móðir guðs og lækning þjóða; þá er mæðumz í nógum nauðum, vertu nálæg sálu minni; vef þú ágætu verndarskauti, sönn ván mín til hjálpar mönnum.
Hear me now, sublime dwelling of all the virtues of heaven and earth, great queen of men and angels [= Mary], mother of God [= Mary] and healing of people; when I suffer in great need, be near my soul; enfold [it] in your famous protecting mantle, my true hope for the help of men.
[8] ván mín ‘my hope’: A popular epithet for Mary, familiar from the antiphon Salve Regina misericordiae. Vite dulcedo et spes nostra salue ‘Hail, Queen of Mercy, hail, our life, our sweetness, and our hope’ (Brev. Nidr. h.iiiir).