Vindi fult hefir veslan anda
várn ofbeldið laungum feldan;
blár og ljótr í öfundar eitri
jafnan hefir eg næsta kafnað.
Reiðigall með sárum sullum
sviðrar mier um blásin iðrin;
hrygðin slítr af hjartarótum
harðan styrk í sútamyrkri.
Vindi fult ofbeldið hefir laungum feldan veslan anda várn; blár og ljótr hefir eg jafnan næsta kafnað í eitri öfundar. Reiðigall sviðrar mier með sárum sullum um blásin iðrin; hrygðin slítr harðan styrk af hjartarótum í sútamyrkri.
Puffed-up [lit. full of wind] pride has long felled our [my] wretched soul; black and ugly, I have constantly nearly choked on the venom of envy. The gall of wrath burns me with painful ulcers in my swollen bowels; sorrow tears the hard strength from the roots of the heart in the darkness of despair.
[1] vindi fult ‘puffed-up’: Puffed-up or inflated pride is a standard topos in religious literature. Its roots lie in 1 Tim. III.6: ne in superbia elatus in iudicium incidat diaboli ‘lest being puffed up with pride, he fall into the judgement of the devil’.