Anon Lil 69VII/3 — svá ‘so’
Máríu son, fyrir miskunn dýra
manns náttúru og líkam sannan
kennztu við, svá að mín þú minniz,
minn drottinn, í ríki þínu.
Æfinliga með lyftum lófum,
lof ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Máríu son, fyrir dýra miskunn kennztu við náttúru manns og sannan líkam, svá að þú minniz mín, drottinn minn, í ríki þínu. Æfinliga með lyftum lófum er öll skepnan, ræðandi lof, skyld að falla á bæði knie sín, skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Son of Mary [= Christ], for the sake of precious mercy acknowledge your human nature and your true body, so that you are mindful of me, my Lord, in your kingdom. Unceasingly, with lifted hands, uttering praise, all creation should fall on both its knees, my Creator, before your face.
notes
[3-4] svá að þú minniz mín … í ríki þínu ‘so that you are mindful of me [i.e. my human nature and human body] … in your kingdom’: An allusion to the dying words of the ‘good thief’ who was crucified beside Jesus: Dróttinn minʒ tu min þa þu kemꝛ i riki þitt ‘Lord, remember me when you come into your kingdom’ (Hið Nya Testament 1540 [Sigurður Nordal 1933]; Luke XXIII.42), with the implication that the poet hopes to hear the same reassuring reply at his own death: Sannliga ſeige eg þier / i dag ſkalt þu vera med mier i paradis ‘Truly I say to you, today you shall be with me in paradise’ (Hið Nya Testament 1540 [Sigurður Nordal 1933]; Luke XXIII.43).