Anon Lil 67VII/1 — reis ‘rose’
Síðan reis með sigri af dauða
sunnudag og gjörði kunnan
sinn ódauðleik mörgum manni
mildin sjálf, þó að deyja vildi.
Tvennar gieingu tvisvar sinnum
tíu dægranna rásir hægar,
áðr en upp yfir himnahæðir
hæfi hann blóð, það er tók af móður.
Síðan reis mildin sjálf með sigri af dauða sunnudag og gjörði kunnan ódauðleik sinn mörgum manni, þó að vildi deyja. Tvisvar sinnum tvennar hægar rásir tíu dægranna gieingu, áðr en hann hæfi blóð, það er tók af móður, upp yfir himnahæðir.
Then rose goodness itself with victory from death on a Sunday and made known his immortality to many a man, though he had chosen to die [lit. wanted to die]. Two times two calm streams of ten days passed, before he would raise the blood, which he took from his mother, up over the heights of the heavens.