Fyrir Máríu faðminn dýra,
fyrir Máríu grátinn sára,
lát mig þinnar lausnar njóta,
lifandi guð með feðr og anda.
Æfinliga með lyftum lófum,
lof ræðandi, á knie sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásjón þinni.
Fyrir dýra faðminn Máríu, fyrir sára grátinn Máríu, lát mig njóta lausnar þinnar, lifandi guð með feðr og anda. Æfinliga með lyftum lófum er öll skepnan, ræðandi lof, skyld að falla á bæði knie sín, skapari minn, fyrir ásjón þinni.
For the sake of Mary’s precious embrace, for the sake of Mary’s sorrowful weeping, let me experience your salvation, living God with Father and Spirit. Unceasingly, with lifted hands, uttering praise, all creation should fall on both its knees, my creator, before your face.
[3] lausnar: líknar 622, 713, Vb, 41 8°ˣ, leinar 4892
[3] þinnar lausnar ‘your salvation’: The phrase can be understood in two ways: as a subjective gen. (Christ saves the poet), or as a descriptive gen. (the poet participates in the salvation associated with Christ’s suffering and death). See NS §§124 and 127.