Hrækjandi mjög höfuðin skóku
heiðingjar sem Júðar leiðir;
flestir allir flýðu Kristi
fylgdarmenn við storminn þenna.
Minnaz verð eg — má eg ei annað —
móður guðs, er í tárum flóði;
mætti verða, að minna sótta
minnaz vildi hun eitthvert sinni.
Hrækjandi mjög skóku höfuðin, heiðingjar sem leiðir Júðar; flestir allir fylgdarmenn Kristi flýðu við þenna storminn. Eg verð minnaz — má eg ei annað — móður guðs, er flóði í tárum; mætti verða, að hun vildi eitthvert sinni minnaz sótta minna.
Spitting much, they shook their heads, heathens as well as loathsome Jews; nearly all the followers of Christ fled in the face of that storm. I must remember — I cannot do otherwise — the mother of God [= Mary] who was flooded with tears; it could come about that she would at some time want to be mindful of my sorrows.
[8] minnaz vildi hun eitthvert sinni: fæddi þann for meinin græddi Vb, 41 8°ˣ
[5, 8] eg verð minnaz … hun vildi minnaz ‘I must remember … would that she would remember’: The parallel construction points to the poet’s hope for a reciprocal relationship: his meditation on Mary’s sorrows will lead to her awareness of his. Cf. 69/3-4 and 99/5-6.