Anon Lil 52VII/1 — Er ‘is’
Er æ minnilig eftirdæmi
yfirvaldanda himins og landa;
hneigði nú sinn háls og beygði
hverjum þræl, er lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón fagri,
svá bjóðandi sínum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eftirdæmi yfirvaldanda himins og landa er æ minnilig; hneigði nú háls sinn og beygði hverjum þræl, er lysti að berja, fátalaðr með lítillæti, lágraustaðr með fagri ásjón, svá bjóðandi önd sína sínum dauða fyrir nauðsyn mína.
The example of the supreme ruler of heaven and lands [= God (= Christ)] is forever memorable; he now bent his neck and bowed before every slave who desired to strike, saying little with humility, softly spoken with a fair face, thus offering his soul in his death on account of my need.
readings
[1] Er: Eru 99a, 622, Vb, 41 8°ˣ, 705ˣ, 4892
notes
[1] er ‘is’: Both Skj B and Skald choose the majority mss’ pl. verb eru ‘are’. Eftirdæmi ‘example’ could be either sg. or pl., but the pl. sense ‘there are/will always be memorable examples’ does not fit the present context, which describes Christ’s unique and supreme example of self-sacrifice.
grammar
Irregular verbs: vera (to be)
| indic. | subj. | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| pres. | past | pres. | past | ||
| sing. pl. | 1 2 3 1 2 3 | em ert er erum eruð eru | var vart var várum váruð váru | sé sér sé sém séð sé | væra værir væri værim værið væri |
| imperative past part. | ver, verið verit | ||||