‘Þystir hann og er fölr af föstum,
firriz hlátr, en kann að gráta;
mæðiz hann og er móður sinnar
mjólku fæddr, en reifum klæddiz.
Finn eg þó, að í slíku sannar
sjálf náttúran, manndóm váttar;
fýsir mig því framm að æsa
flein ódygðar honum að meini.
‘Þystir hann og er fölr af föstum, firriz hlátr, en kann að gráta; hann mæðiz og er fæddr mjólku móður sinnar en klæddiz reifum. Þó finn eg, að sjálf náttúran sannar í slíku, váttar manndóm; því fýsir mig að æsa framm flein ódygðar að meini honum.
‘He thirsts and is pale from fasts, avoids laughter, but knows how to weep; he grows weary and is fed with the milk of his mother and was clothed in swaddling clothes. And yet I find that nature itself gives proof in such a thing, attests to his humanity; therefore I long to shoot forward the dart of faithlessness to his harm.
[5] sannar: sannaz om. 713, 4892, sannan om. Vb
[5] sannar ‘gives proof’: In Bb, 99a and 622, the 3rd pers. sg. pres. indic. of the verb sanna ‘to assert, affirm, prove’; Skj B and Skald prefer 713’s m.v. sannaz ‘it is proved true’, Skj B offering the translation jeg mærker dog, at det sandes i sligt, at selve hans natur viser menneskelighed ‘ I notice, however, that it is proved true by such [a thing], that even his nature shows humanity’.