Þrútnar, svellr og unir við illa
eingill, bann það er hafði feingið,
fyrða sveitin fædd á jörðu
fái þar vist, er sjálfr hann misti,
og bruggandi dauðans dreggjar,
duldiz hann fyrir augsjón manna;
fjölkunnigr í einum innan
ormi tók hann mál að forma.
Eingill, er hafði feingið það bann, þrútnar, svellr, og unir við illa, sveitin fyrða fædd á jörðu fái vist þar, er hann sjálfr misti, og bruggandi dauðans dreggjar, duldiz hann fyrir augsjón manna; fjölkunnigr, tók hann að forma mál innan í einum ormi.
The angel who had received that ban swells, puffs up, and is displeased that the company of men born on earth should receive a dwelling there where he himself lost one, and, brewing the dregs of death, he concealed himself from the sight of men; knowing magic, he set about forming speech from inside a serpent.
[2] það bann ‘that ban, curse, excommunication’: There are overtones of the more precise, juridical meaning of the word. Cf. 64/7, 80/6, and 83/2. Other mss have sá where Bb has það; in that case, one must construe it with eingill (so Skj B and Skald), eingill sá er hafði feingið bann ‘the angel, who had received the ban’.