Snild berr, snarp*a elda
sárflóðs þess’s rýðr blóði,
— gefit hefr goð sjalfr jǫfri
gagn — Sigvarðar magni.
Svás, ef Rauma ræsir
reiðorðr tǫlur greiðir,
(rausn vinnr gramr) sem gumnar
(glaðmæltr) þegi aðrir.
Snild Sigvarðar, þess’s rýðr snarp*a elda sárflóðs blóði, berr magni; goð sjalfr hefr gefit jǫfri gagn. Svás, ef reiðorðr ræsir Rauma greiðir tǫlur, sem aðrir gumnar þegi; glaðmæltr gramr vinnr rausn.
The eloquence of Sigurðr, who reddens the sharp fires of the wound-flood [BLOOD > SWORDS] with blood, is overwhelming; God himself has given advantage to the prince. Thus it is, if the clear-talking ruler of the Raumar [NORWEGIAN KING = Sigurðr] gives speeches, as if other men are silent; the glad-spoken lord displays splendour.
[4] Sigvarðar: Sigurðar all
[4] Sigvarðar ‘of Sigurðr’: The longer, more archaic form of the name is necessary to avoid the sequence of three short syllables (see Kuhn 1983, 109). For Sigurðr munnr Haraldsson, see ‘Royal Biographies’ in Introduction to this vol.