Tók, þás fell inn frœkni
fylkis kundr til grundar,
sverð, es sókn vas orðin,
sœnskr maðr af gram þrœnzkum.
Sá vas hjǫrr ins hôva
hrings stríðanda síðan
gulli merktr í Girkja
gunndjarfs liði fundinn.
Sœnskr maðr tók sverð af þrœnzkum gram, þás inn frœkni kundr fylkis fell til grundar, es sókn vas orðin. Sá hjǫrr, gulli merktr, ins hôva gunndjarfs stríðanda hrings vas síðan fundinn í liði Girkja.
A Swedish man took the sword from the king from Trøndelag when the brave descendant of a king [= Óláfr] fell to the ground, when the battle was over. That sword, decorated with gold, of the tall, battle-eager enemy of the ring [GENEROUS MAN = Óláfr] was later found in the army of the Greeks.
[8] fundinn: so Bb, fundizk Flat
[5, 8] vas ... fundinn ‘was ... found’: Although Flat’s hefr … fundisk is grammatically possible, ‘(that sword) … has (later) been found’, l. 5 then lacks internal rhyme, which Bb’s reading (sá vas… hva) provides.