Rieð í ríki góðu
— ritning berr svá vitni —
kóngr, sá átti unga,
óttlauss, framadóttur.
Fæðiz upp með Fríði
falds á bernskualdri
svinnr í sögðu ríki
sveinn af kynslóð hreinni.
Óttlauss kóngr, sá átti unga framadóttur, rieð í góðu ríki; ritning berr svá vitni. Svinnr sveinn af hreinni kynslóð fæðiz upp á bernskualdri með Fríði falds í sögðu ríki.
A fearless king who had a young, outstanding daughter, ruled in a good realm; writing bears witness to that. A clever boy of pure lineage grows up in childhood with the Fríðr <goddess> of the head-dress [WOMAN] in the said realm.
[3] kóngr ‘king’: This noun is abbreviated ‘k̄gur’ in both mss. Skj A, Sperber and Wrightson resolve it as kóngr ‘king’ (Skald has konungr). Kóngr seems warranted because of the internal rhyme (-óng- : -ung-; but see st. 4/4 below). For the contracted form, see ANG §125.4.