Ekki þeir hugðu Unnarr ok Sævaldi,
at þeim mundi heill hrapa;
nöktir þeir urðu ok næmðir hvervetna
ok runnu sem vargar til viðar.
Þeir Unnarr ok Sævaldi hugðu ekki at heill mundi hrapa þeim; þeir urðu nöktir ok næmðir hvervetna, ok runnu sem vargar til viðar.
Unnarr and Sævaldi did not think that their good fortune would tumble down; they became naked and deprived everywhere, and ran like wolves to the woods.
[3] þeim mundi heill hrapa ‘their good fortune would tumble down’: Although the sense is somewhat different, cf. Reg 25/6 illt er fyr heill at hrapa ‘it is bad to stumble when good fortune is needed’. According to LP: 3. heill, these two instances are the only collocations of heill and hrapa in the corpus. Njörður Njarðvík (1991, 180) suggests somewhat improbably that this may be evidence of a direct link between the two poems.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |