‘Hræzkat vǫrðr, þótt verðir,
— vest traustr ok ger hraustla —
fremðar lystr, í freistni,
fránskíðs, af mér, Vánar.
Þinn mun huggun hreinni,
hers skins, trega minka,
enn skalt, ôrr, til þinnar
ástskýrðr koma dýrðar.’
‘Hræzkat, fremðar lystr vǫrðr fránskíðs Vánar, þótt verðir í freistni af mér; vest traustr ok ger hraustla. Hreinni huggun mun minka trega þinn; ôrr skins hers, enn skalt koma, ástskýrðr, til dýrðar þinnar.’
‘Do not fear, glory-desiring keeper of the shining ski of Vôn <river> [SHIP > SEAFARER], even though you come into trial through me; be confident and act bravely. With pure consolation I will lessen your sorrow; messenger of the shine of war [SWORD > WARRIOR], yet you shall come, purified by love, to your glory.’
[5-6] hreinni huggun mun minka trega þinn ‘with pure consolation [I] will lessen your sorrow’: Skj B translates en renere trøst vil forminske din sorg ‘a purer consolation will lessen your sorrow’, but hreinni is dat. The above reading follows NN §2131, which has hreinni as instrumental dat. and reads mun as representing munk. Huggan ‘consolation, comfort’ is an important concept in Pl, and recurs in sts 31/5, 36/6 and 54/7. The only other occurrence of the word in skaldic verse is Gamlkan Jóndr 2/3.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |