Metr líkn guðs og ljótan
löst* sinn vánar trausti
smurðr af greina garði
gegn brásteina regni.
Enn frá öðrum mönnum
allþrútinn fór úti
angrs; var einn í gaungu
ótt til grafar dróttins.
Gegn, smurðr regni brásteina af garði greina, metr guðs líkn og ljótan löst* sinn trausti vánar. Enn allþrútinn angrs fór úti frá öðrum mönnum; einn var í gaungu ótt til grafar dróttins.
The upright man, anointed with rain of eyelash-stones [EYES > TEARS] from the enclosure of wits [BREAST], considers God’s mercy and his own ugly sin with the support of hope. Still swollen with grief, he was walking outside, away from other men; alone he made his way quickly to the Lord’s grave.