Anon Pét 35VII/3 — höfði ‘his head’
Lítilæti fann flýtir
fyst, það er horfa lystir
höfði að jörð og hafði,
himiríkis, kvöl slíka.
Skínn fyr skuggsjón hreinni
skuggalausa* huggan
andi hans, án enda,
eilífr, að guð hlífir.
Flýtir himiríkis fann fyst lítilæti, það er lystir horfa höfði að jörð, og hafði slíka kvöl. Skuggalausa* huggan skínn fyr hreinni skuggsjón, eilífr andi hans, að guð hlífir án enda.
The promoter of heaven [APOSTLE = Peter] first found that humility, by which he desires to turn his head to the earth, and he had such a torment. [This] shadow-free consolation shines before a pure mirror, his eternal soul which God protects without end.
notes
[2-3] lystir horfa höfði að jörð ‘he desires to turn his head to the earth’: Cf. Pétr 109/2-7: mællti Petrus: ‘Ek bið yðr ... snuit krossi minum, þviat drottinn minn Jesus Kristr, sa er af himni steig til iarðar, var hafinn ꜳ rettsnuinn kross; em ek eigi verðr sva at krossfestaz sem minn herra, þviat hann let ser soma at kalla mik af iorðo til himins, þar fyrir snuit niðr minu hǫfði til iarþar, en upp fotum til himins. ‘Peter said: I ask you ... reverse my cross, because my Lord Jesus Christ, who descended from heaven to earth, was raised on a cross turned upright. I am not worthy to be so crucified like my Lord, because he deigned to call me from earth to heaven; therefore turn my head down to the earth and my feet up to heaven.’