Synda veittu, sannreynd,
sanna, við guð og mann,
þó að vier brjótum, meyin mæt,
móti honum, yfirbót.
Og að sönnu son þinn
sálir fyrir lífs mál
græðarann gieti sieð
glaðan; veittu oss það.
Mæt meyin, sannreynd við guð og mann, veittu sanna yfirbót synda, þó að vier brjótum móti honum. Og gieti sálir að sönnu sieð son þinn, glaðan græðarann, fyrir mál lífs; veittu oss það.
Glorious Virgin, proven true to God and man, grant true expiation of sins, although we offend against him. And may the souls indeed be able to see your son, the joyous Saviour, beyond life’s measure; grant us that.
[1-2, 4] sannreynd við guð og mann, veittu sanna yfirbót synda ‘proven true to God and man, grant true expiation of sins’: So also Wrightson. Skj B emends veittu ‘grant’ (l. 1) to vertu ‘be’ and sanna (f. acc. sg.) ‘true’ to sannan (m. acc. sg.) ‘true’ and construes the first cl. as follows: Vertu sannreynd yfirbót synda … við sannan guð og mann, translating Vær sandhetsprøvet syndshelbredelse … hos den sande gud og menneske ‘Be a truly tested sin-expiation … with the true God and man’ (so also Skald).