Hvergi rann á hennar
hár í loganum sárum;
klæðin fögr á fljóði
fölna eigi nie völna.
Hildr giekk hrings ór eldi
hæg og kyrr sem fyrri;
naut hun Máríu mætrar
miskunnar óbrunnin.
Rann hvergi á hár hennar í sárum loganum; fögr klæðin á fljóði fölna eigi nie völna. Hildr hrings giekk ór eldi, hæg og kyrr sem fyrri; óbrunnin naut hun miskunnar mætrar Máríu.
Her hair was not at all touched in the bitter flame; the fair clothes on the woman neither fade nor shrivel. The Hildr <valkyrie> of the ring [WOMAN] walked out of the fire, calm and quiet as before; unburned, she enjoyed the mercy of glorious Mary.
[4] völna ‘shrivel, wither’: This is a hap. leg. It is most likely cognate with OE wealwian ‘dry up, shrivel, wither, decay’ (ModE dial. wallow) and ModNorw. valen ‘numb from cold’ (cf. the parallels ON fǫlna ‘grow pale, shrivel, decay’ and OE fealwian ‘become fallow, fade, wither’). See NN §2868 and AEW: vǫlna.