Eufémía ágæt meyja
eigi vildi goðunum hneigja;
Priskus jarl liet pína feska
plómu guðs að raungum dómi.
Ágætust úr ofni heitum
jungfrú giekk og sakaði ekki;
síðan skyldu sagirnar meiða
sætu þá, sem drottinn gætir.
Eufémía, ágæt meyja, vildi eigi hneigja goðunum; Priskus jarl liet feska plómu guðs pína að raungum dómi. Ágætust jungfrú giekk úr heitum ofni og sakaði ekki; síðan skyldu sagirnar meiða þá sætu, sem drottinn gætir.
Euphemia, an excellent maiden, would not pay homage to the gods; Earl Priscus had the fresh plum-tree of God [HOLY WOMAN] tormented in accordance with a wrong judgement. The most excellent maiden walked out of a hot oven and was unscathed; later the saws were intended to injure that woman whom the Lord watches over.
[3-4] feska plómu guðs ‘the fresh plum-tree [or plum] of God [HOLY WOMAN]’: An unusual kenning for a holy woman. Plóma ‘plum’ occurs only here and in Þul Viðar 1/4III in skaldic poetry, while fe[r]skr, a late loan from Low German, has the sense of ‘good, good-looking, fresh, new’.