Bæn heyr, bragningr, mína,
bila muntat þú vilja
veita vægð at móti,
veðrskríns, lofi þínu.
Sjálfr eggjar þú seggja
sveit á þik at heita
(þat viðr), gumna gætir,
(gerbænan mik) hverja.
Bragningr veðrskríns, heyr mína bæn; þú muntat vilja bila veita vægð at móti lofi þínu. Sjálfr eggjar þú hverja seggja sveit at heita á þik, gumna gætir; þat viðr mik gerbænan.
King of the storm-shrine [HEAVEN > = God], hear my prayer; you will not desire to fail to grant mercy in return for praise of you [lit. your praise]. You yourself urge each host of men to call upon you, guardian of men [= God]; that makes me prayer-eager.
[3] veita vægð ‘to grant mercy’: See 3/1 in which the poet appeals to God, er veitir vægðir ‘(you) who grant mercies’