Sett hefr sína dróttar
sigrstoð konungr roðna
blikmeiðundum blóði
bauga láðs fyr augu.
Sjá má hverr í heimi
hnossa brjótr, á krossi
dyggr hvé sinn faðm seggjum
sólstéttar gramr réttir.
Konungr dróttar hefr sett sína sigrstoð roðna blóði fyr augu láðs bauga blik meiðundum. Hverr brjótr hnossa í heimi má sjá, hvé dyggr gramr sólstéttar á krossi réttir seggjum faðm sinn.
The king of the host [RULER = Christ] has set his victory-post [CROSS], reddened with blood, before the eyes of harmers of the radiance of the land of rings [(lit. ‘radiance-harmers of the land of rings’) ARM > GOLD > GENEROUS MEN]. Each breaker of treasures [GENEROUS MAN] in the world may see how the faithful king of the sun’s path [SKY/HEAVEN > = God (= Christ)] on the Cross extends his embrace to men.
[5] sjá má hverr í heimi: The restoration of sjá, proposed marginally by Jón Sigurðsson in 399a-bˣ and adopted by all eds, is supported by an accent indicating possible <í> followed by trace of possible <a>. Skothending is achieved by eliding the <á> of sjá and the <m> of má to rhyme with heimi.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |