Skelfr nú skegg á karli; skeika vápn gömlum;
frýr hann hjör hvössum; hræðiz faðir meyjar.
Brýnduz benteinar, svát bíta máttu
hölða hugprúða, ef þér hugr dygði.
Nú skelfr skegg á karli; vápn skeika gömlum; hann frýr hvössum hjör; faðir meyjar hræðiz. Benteinar brýnduz, svát máttu bíta hugprúða hölða, ef hugr dygði þér.
Now the beard is trembling on the fellow; weapons go askew for the old man; he blames his sharp sword; the father of the maiden [= Ketill] is afraid. The wound-twigs [SWORDS] were whetted so that they were able to bite courage-proud warriors, if courage had stood you in good stead.
[5] benteinar ‘the wound-twigs [SWORDS]’: The sword-kenning benteinn is attested only in poetry here but occurs as the name of a man in Ív Sig 25/7II.