Veit, at vér megim réttan,
vits brunnr, fyr þik kunna
föður í fylking saðri,
friðskýrðr, ok son dýrðar;
ok kæran þik þeira,
þrifa eggjandi, beggja
anda allar stundir,
alstyrkr, með trú dyrkim.
Friðskýrðr brunnr vits, veit, at vér megim fyr þik kunna réttan föður ok son í saðri fylking dýrðar; ok dyrkim þik, alstyrkr eggjandi þrifa, kæran anda beggja þeira allar stundir með trú.
Peace-glorified spring of wisdom, grant that we may, through you, come to know the true Father and the Son in the true crowd of glory; and [that] we may worship you, almighty encourager of well-being, dear spirit of both of them for all time with faith.
[1] vér (1st pers. pl. nom. pron.) ‘we’: Skj B has the 1st pers. dat. sg. pron., mér. This is an obvious mechanical error, and is corrected in the prose arrangement.
case: nom.
number: pl.
Pronouns and determiners: First person
sing. | dual | pl. | |
---|---|---|---|
N A G D | ek mik mín mér | vit okkr okkar okkr | vér oss vár oss |