Ráðgegninn bregðr ragna
rein at Singasteini
frægr við firna slœgjan
Fárbauta mǫg vári.
Móðǫflugr ræðr mœðra
mǫgr hafnýra fǫgru
(kyndik áðr) ok einnar
átta (mærðar þôttum).
Ráðgegninn, frægr vári ragna bregðr rein við firna slœgjan mǫg Fárbauta at Singasteini. Móðǫflugr mǫgr átta mœðra ok einnar ræðr fǫgru hafnýra; kyndik áðr þôttum mærðar.
The counsel-wise, renowned defender of the gods [= Heimdallr] takes away land from the amazingly cunning son of Fárbauti <giant> [= Loki] at Singasteinn. The courage-strong son of eight mothers and one [= Heimdallr] rules the beautiful sea-kidney [STONE]; I revealed [that] earlier in the strands of the praise-poem.
[2] at Singasteini ‘at Singasteinn’: The preposition at ‘at’ and Snorri’s (Skm, SnE 1998, I, 19) Heimdallr-kenning tilsœkir Vágaskers ok Singasteins ‘seeker of Wave-skerry and of Singasteinn’ both indicate that Singasteinn is a p. n. The etymology of Singasteinn is uncertain. Finnur Jónsson (LP: Singasteinn) traces it to Goth. sineigs ‘old’ (so also AEW: Singasteinn), while Tolley (1996, 87) suggests a connection with sía f. ‘cinder, spark’ and de Vries (AEW: Singasteinn) considers this as well. Pering (1941, 219-20) takes Singasteinn as ‘magical stone, amulet’ and connects it with the verb signa ‘bless, consecrate’, which is unlikely because signa is a loanword from Latin (AEW: signa 1).