Gnyðja mundu grísir,
ef galtar hag vissi,
— mér er gnótt at grandi —
grafa inn rönum sínum
ok harðliga hrína;
hafa mik sogit ormar;
nú man ek nár af bragði
ok nær dýrum deyja.
Grísir mundu gnyðja, ef vissi hag galtar, grafa inn rönum sínum ok hrína harðliga; mér er gnótt at grandi; ormar hafa sogit mik; nú man ek nár af bragði ok deyja nær dýrum.
The porkers would grunt if they knew the boar’s predicament, would dig in with their snouts and squeal mightily; for me there is harm in plenty; snakes have sucked me; I’ll soon be a corpse and die in the proximity of beasts.
[1] Gnyðja mundu grísir: ‘[…] (mu)ndu gris(ir)’(?) 147ˣ
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |