Orrostur hefi ek áttar,
þær er ágætar þóttu
— görða ek mörgum mönnum
mein — fimm tigu ok eina.
Eigi hugðumz orma
at aldrlagi mínu;
* mjök verðr mörgu sinni,
þat er minst varir sjálfan.
Ek hefi áttar fimm tigu orrostur ok eina, þær er þóttu ágætar; ek görða mörgum mönnum mein. Hugðumz eigi orma at aldrlagi mínu; verðr * mjök mörgu sinni, þat er minst varir sjálfan.
I have engaged in fifty-one battles, which were reckoned magnificent; I did many people harm. I did not think that snakes would cause my death; very often that which oneself least expects comes to pass.
[1] Orrostur hefi ek áttar: ‘Orrost(ur) hef eg (att)ar’(?) 147
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |