Upp hrundu vér ópi
(ór bitu meir en þeira)
— satt mun ek til þess segja —
(sverð) í Gnipafirði.
Knátti hverr, er vildi,
fyr Hvítabæ útan
— né sitt spari sveinar
sverð — manns bani verða!
Hrundu vér upp ópi í Gnipafirði; sverð ór bitu meir en þeira; ek mun segja satt til þess. Hverr, er vildi, knátti verða bani manns fyr útan Hvítabæ; né spari sveinar sverð sitt!
We raised a war-cry in Gnipafjǫrðr; our swords had more bite than theirs; I will tell the truth of the matter. Everyone who was willing could slay a man outside Hvítabœr; may the lads not spare their sword!
[4] sverð í Gnipafirði: ‘[…]erd i gn[…]’ 147
[4] í Gnipafirði ‘in Gnipafjǫrðr’: Finnur Jónsson (LP: Gnípafjǫrðr) indicates that metrical considerations require the vowel in the first syllable to be taken as long in a dróttkvætt line. However, the existing line, with Gnipa- retained, is málaháttr.