Mun þik snerta Snarvendill fyrr,
en þú á seyði setir konungs arfa.
Handar muntu missa ok hátt æpa;
svá munum skilja, skauð in aumasta.
Snarvendill mun snerta þik fyrr, en þú setir arfa konungs á seyði. Muntu missa handar ok æpa hátt; svá munum skilja, in aumasta skauð.
Snarvendill will touch you before you put the heir of the king [RULER = me, Hjálmþér] on the fire. You will lose your hand and shriek loudly; thus we will part, most wretched cunt.
[5] muntu missa handar ‘you will lose your hand’: The prose text following this stanza makes it clear that the reference here is to Ýma’s hand, which Hjálmþér has cut off at the wrist, not her whole arm, as Skj B has it, du vil miste din arm.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |