FriðÞ Lv 30VIII (Frið 36)/2 — ek ‘I’
Þá hét ek Friðþjófr, er ek fór með víkingum,
en Herþjófr, er ek ekkjur grætta,
Geirþjófr, er ek gaflökum fleygða,
Gunnþjófr, er ek gekk at fylki,
Eyþjófr, er ek útsker rænta,
Helþjófr, er ek henta smáb*örn*,
Valþjófr, þá ek var æðri mönnum.
Nú hef ek sveimat síðan með saltkörlum,
hjálpar þurfandi, áðr en hingat kom.
Ek hét Friðþjófr, þá er ek fór með víkingum, en Herþjófr, er ek grætta ekkjur, Geirþjófr, er ek fleygða gaflökum, Gunnþjófr, er ek gekk at fylki, Eyþjófr, er ek rænta útsker, Helþjófr, er ek henta smáb*örn*, Valþjófr, þá ek var æðri mönnum. Nú hef ek sveimat síðan með saltkörlum, þurfandi hjálpar, áðr en kom hingat.
I was called Friðþjófr (‘Peace-thief’), when I travelled with vikings, and Herþjófr (‘Army-thief’), when I made widows weep, Geirþjófr (‘Spear-thief’), when I let fly throwing spears, Gunnþjófr (‘Battle-thief’), when I went towards the host, Eyþjófr (‘Island-thief’), when I plundered outlying skerries, Helþjófr (‘Hel-thief’), when I seized little children, Valþjófr (‘Slain men-thief’), when I was higher than [other] men. Now I have since roamed around with salt burners, needing help, before I came here.
readings
[2] ek: so 1006ˣ, 173ˣ, om. papp17ˣ, 109a IIˣ