Jósum vér, en yfir fell ór svalri báru,
teitir á tvau borð tíu dægr ok átta.
Þat var kynför kænna drengja,
hversu vér fórum með Friðþjófi.
Vér jósum teitir á tvau borð tíu dægr ok átta, en fell yfir ór svalri báru. Þat var kynför kænna drengja, hversu vér fórum með Friðþjófi.
We baled in good spirits on two sides for eighteen days, and [water] cascaded on board from the cold wave. That was an extraordinary journey of skilful men, how we voyaged with Friðþjófr.
[5] kynför ‘an extraordinary journey’: Larsson (Frið 1901, 32 n.) suggested this interpretation of this hap. leg. cpd (510 has ‘kynuor’), with the first element kyn- meaning ‘extraordinary, wonderful, marvellous’. This interpretation was adopted by Edd. Min. and Skald, but Finnur Jónsson emended to kynfylgja, which he translated as slægtsnatur ‘the nature of the stock [of the brave men]’.