Helgi veldr, at hrannir
hrímfaxaðar vaxa;
er ei, sem bjarta brúði
í Baldrshaga kyssim.
Ólíkt mun mér unna
Ingibjörg eða þengill;
heldr vilda ek hennar
hæfi at minni gæfu.
Helgi veldr, at hrímfaxaðar hrannir vaxa; er ei, sem kyssim bjarta brúði í Baldrshaga. Ingibjörg eða þengill mun unna mér ólíkt; ek vilda heldr hæfi hennar at gæfu minni.
Helgi is causing the rime-maned waves to grow; it is not as though we [I] were kissing the radiant woman in Baldrshagi. Ingibjǫrg and the king will love me differently; I would rather her situation [was] to my advantage.
[1] Helgi: Name of the elder of the two sons of King Beli of Sogn. In the saga’s B redaction he is said to have been a great blótmaðr ‘sacrificer, idolater, heathen worshipper’ (Frið 1901, 3).