Unða ek eigi, áðr Ungara
lofðunga tvá líta knáttak.
Réð ek með öðrum arfs at kveðja;
veitta ek jöfri vilt ofsinni.
Ek unða eigi, áðr knáttak líta tvá lofðunga Ungara. Ek réð at kveðja arfs með öðrum; ek veitta jöfri vilt ofsinni.
I was not happy until I saw the two princes of the Hungarians. I claimed the inheritance with one [of them]; I granted the prince desired support.
[4] líta knáttak: þá vér löndum réðum 343a, litlu síðar 471, om. 173ˣ
[All]: Ǫrv 1888, 137 and 207, Skj B and Skald all publish a text of 7’s version of this stanza as well as a text according to 343a (Ǫrv 1888, 207 follows 471). Skald also has a separate text of the first helmingr according to 471(64c). The text of 343a is as follows: [[ALT]]