Ôleifr réð it øfra
andprútt hǫfuð landi
fulla vetr, áðr felli,
fimmtán, á því láni.
Hverr hafi hers inn nørðra
heims enda sér kenndan
— skjǫldungr helzk an skyldi
skemr — landreki inn fremri?
Ôleifr, andprútt hǫfuð, réð landi it øfra fulla fimmtán vetr, áðr felli á því láni. Hverr landreki hers inn fremri hafi kenndan sér inn nørðra enda heims? Skjǫldungr helzk skemr an skyldi.
Óláfr, the proud-spirited chief, ruled the land higher up for fifteen full years, before he died on that allotted land. Which better land-ruler of the army [KING] had claimed the more northerly end of the world? The monarch survived for a shorter time than he should have.
[5] Hverr hafi hers inn nørðra: enn hverr hans eð neðra 73aˣ; nørðra: ‘na(i)rdra’(?) Bb
[5-6] inn nørðra enda heims ‘the more northerly end of the world’: For the idea of Norway as the northernmost land-mass, cf. SnE 2005, 6.