Undr láta þat ýtar
eigi smátt, es máttit
skæ-Njǫrðungum skorðu
skýlauss rǫðull hlýja.
Drjúg varð á því dœgri
— dagr náðit lit fǫgrum —
— orrostu frák austan
atburð — konungs furða.
Ýtar láta þat eigi smátt undr, es skýlauss rǫðull máttit hlýja skorðu skæ-Njǫrðungum. Drjúg varð furða konungs á því dœgri; dagr náðit fǫgrum lit; frák atburð orrostu austan.
People declare that no small wonder, that the cloudless sun was not able to warm the Njǫrðungar <gods> of the steed of the prop [(lit. ‘steed-Njǫrðungar
[2] máttit: metit 321ˣ, máttuð 73aˣ, 325V, mátta 61, mátti Flat, ‘ma(ttud)’(?) W
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |