Hafði sér við særi
— slíks vas vôn at hônum —
auðs, an upp of kvæði,
Eirekr í hug meira.
Sótti reiðr at rôðum
— rann engi því manna —
— þrályndi gafsk Þrœndum —
þrœnzkr jarl konung sœnskan.
Eirekr hafði sér meira í hug við særi auðs an of kvæði upp; slíks vas vôn at hônum. Reiðr þrœnzkr jarl sótti sœnskan konung at rôðum; engi manna rann því; þrályndi gafsk Þrœndum.
Eiríkr had more in mind for the wounder of wealth [GENEROUS MAN = Óláfr Tryggvason] than he declared; such was to be expected of him. The angry jarl of Trøndelag [Eiríkr] sought counsel from the Swedish king; no person obstructed that; obstinacy affected the Þrœndir.
[6] rann ‘obstructed’: For this transitive use of rinna ‘run’, with dat. object and the sense ‘stop, obstruct’, see TGT 1884, 224; Fritzner: rinna 7; LP: rinna 12. The weak verb renna took on this sense in later Icel. (ÍF 26).