Varð á víðu borði
viggjum hollr at liggja
gætir Glamma sóta
garðs Eylimafjarðar.
Sendir fell á sandi
sævar báls at Halsi;
olli jǫfra spjalli
orðheppinn því morði.
Gætir garðs sóta Glamma, hollr viggjum, varð at liggja á víðu borði Eylimafjarðar. Sendir báls sævar fell á sandi at Halsi; orðheppinn spjalli jǫfra olli því morði.
The guardian of the fence of the steed of Glammi <sea-king> [SHIP > SHIELD > WARRIOR], benevolent to horses, had to lie on the wide shore of Eylimi’s fjord [Limfjorden]. The dispenser of the fire of the sea [GOLD > GENEROUS MAN = Haraldr] fell on the sand at Hals; the speech-blessed confidant of princes [JARL = Hákon] caused that killing.
[7] spjalli: spilli Bb, falli 62
[7] spjalli jǫfra ‘confidant of princes [JARL = Hákon]’: Snorri (SnE 1998, I, 81) cites the kenning spjalli konungs ‘confidant of a king’ among kennings for jarlar ok hersar ok hirðmenn ‘jarls and hersar and retainers’, quoting Hfr Hákdr 5/2III, in which this kenning is used of Hákon jarl Sigurðarson. The jarl referred to here may well be the same Hákon, who according to the prose accounts (the fullest of which is in Fsk, ÍF 29, 104-9) engineered the killing of Haraldr gráfeldr by persuading Gull-Haraldr, nephew of Haraldr Gormsson of Denmark, to kill Haraldr gráfeldr in order to gain rule over Norway. Hákon then killed Gull-Haraldr on the pretext of his supposed disloyalty to Haraldr Gormsson, and took control over Norway himself. Bjarni Aðalbjarnarson (ÍF 26) notes that the kenning could also apply to the direct agent, Gull-Haraldr.
case: nom.