Austrlǫndum fórsk undir
allvaldr, sás gaf skǫldum
— hann fekk gagn at gunni —
gunnhǫrga slǫg mǫrgum.
Slíðrtungur lét syngva
sverðleiks reginn — ferðir
sendi gramr at grundu
gollvarpaða* — snarpar.
Allvaldr, sás gaf mǫrgum skǫldum slǫg gunnhǫrga, fórsk undir austrlǫndum; hann fekk gagn at gunni. Reginn sverðleiks lét snarpar slíðrtungur syngva; gramr sendi ferðir gollvarpaða* at grundu.
The mighty ruler, who gave many poets strikers of battle-temples [SHIELDS > WEAPONS], subdued eastern lands; he gained success in war. The god of sword-play [BATTLE > WARRIOR] made keen scabbard-tongues [SWORDS] sing; the prince sent troops of gold-throwers [GENEROUS MEN] to the ground.
[6] reginn ‘the god’: Reginn appears as the base-word of a warrior-kenning here and occasionally elsewhere, though its identity is uncertain. It seems to be a m. sg. counterpart to n. pl. regin ‘gods’, but association with the dwarf-name Reginn (see Note to Hhárf Snædr 1/7) is also possible. See further LP: reginn (where Finnur Jónsson suggests bevæger ‘mover’), Meissner 264 and Note to Þjóð Haustl 12/6III.
case: nom.