Þrymr varð logs, þars lǫgðu
leikmiðjungar, Þriðja,
(arngreddir varð) odda
(andvígr) saman randir.
Sundfaxa kom Sǫxum
sœki-Þróttr á flótta,
þars svát gramr með gumnum
garð yrþjóðum varði.
Þrymr logs Þriðja varð, þars odda leikmiðjungar lǫgðu saman randir; arngreddir varð andvígr. Sœki-Þróttr sundfaxa kom Sǫxum á flótta, þars svát gramr varði garð yrþjóðum með gumnum.
The din of the fire of Þriði <= Óðinn> [SWORD > BATTLE] came about, where the miðjungar of the game of arrow-points [(lit. ‘game-miðjungar of arrow-points’) BATTLE > WARRIORS] set their shields together; the eagle-feeder [WARRIOR] became aggressive. The attacking-Þróttr <= Óðinn> of the channel-horses [SHIPS > SEA-WARRIOR = Hákon jarl] drove the Saxons to flight, where the ruler with his men defended the palisade against the troops.
[2] ‑miðjungar: so F, J1ˣ, J2ˣ, 61, 53, 54, FskBˣ, FskAˣ, ‑miðjungr Kˣ, ‘‑miðiu(nn)ar’(?) Bb
[2] miðjungar ‘the miðjungar’: This word is mentioned in the Þulur (Þul Jǫtna I 6/4III) as a giant-heiti. However, it commonly appears as the base-word of warrior-kennings such as KormǪ Lv 30/4-5V (Korm 34) Hildar hreggmiðjungr ‘miðjungr of the storm of Hildr <valkyrie> [BATTLE > WARRIOR]’, where it cannot mean ‘giant’, because, according to Snorri (SnE 1998, I, 40), it would be an insult. This has led to the assumption that miðjungar are intermediaries between gods and giants (e.g. Meissner 348-50; LP: miðjungr).
case: nom.
number: pl.