Hét á heiptarnýta
hugreifr — með Ôleifi
aptr stǫkk þjóð of þoptur —
þengill sína drengi,
þás hafvita hǫfðu
hallands of gram snjallan
— varð fyr Vinða myrði
vápneiðr — lokit skeiðum.
Hugreifr þengill hét á heiptarnýta drengi sína — þjóð stǫkk aptr of þoptur með Ôleifi —, þás hǫfðu lokit skeiðum hallands hafvita of snjallan gram; vápneiðr varð fyr myrði Vinða.
The glad-hearted ruler [Eiríkr] called on his battle-worthy warriors — men sprang aft across the rowing-benches with Óláfr —, when they had enclosed the warships of the diminisher of the ocean-beacon [GOLD > GENEROUS MAN = Eiríkr] around the valiant lord [Óláfr]; a weapon-oath [BATTLE] took place before the murderer of Wends [= Eiríkr].
[8] ‑eiðr: ‘eirðr’ Holm18, reið FskAˣ
[8] vápneiðr ‘a weapon-oath [BATTLE]’: This is a somewhat untraditional kenning for ‘battle’ but, as Kock (NN §1976) points out, words denoting ‘speech, song’ etc. do occur as base-words in battle-kennings (see, e.g., senna fráns leggbita ‘the flyting of the glittering leg-biter’, st. 4/6, 7 above, and senna vápna ‘the flyting of weapons’, Hfr ErfÓl 3/2). Skj B adopts the FskAˣ variant vápnreið ‘weapon-motion [BATTLE]’.
case: nom.