Vagn hefr orðit ýtum
ǫrfengr at bǫð strangri;
með fullhuga frœknum
framm gengu vel drengir,
þar er í Yggjar éli
Áka sonr inn ríki
brátt, frák, hann at hlœði
hugprúðum Ármóði.
Vagn hefr orðit ǫrfengr ýtum at strangri bǫð; drengir gengu vel framm með frœknum fullhuga, þar er frák, at hann, inn ríki sonr Áka, hlœði brátt hugprúðum Ármóði í éli Yggjar.
Vagn became quickly dominant over men in the severe battle; warriors pressed forward well with the daring one full of courage, where I have heard that he, the powerful son of Áki [= Vagn], soon felled the staunch-hearted Ármóðr in the storm of Yggr <= Óðinn> [BATTLE].
[5] þar er ‘where’: The subordinate clause is here taken with drengir gengu framm ‘warriors pressed forward’. Alternatively, it could be taken with Vagn hefr orðit … ‘Vagn became …’ (ll. 1-2), in which case the clause in ll. 3-4 is intercalary and the stanza is a unified whole.